Het mannetje overziet de omgeving
Het mannetje overziet de omgeving Foto: Klaas de Jong

Door de kijker van Klaas: de blauwborst is terug

Natuur

Hij is er weer! Vorige week vroegen mensen mij tijdens de Vogelsafari: “Zijn de blauwborsten al terug?” Nu is half maart de laatste jaren meestal wel de tijd dat de eerste wordt gezien, dus ik had er ook al een paar keer naar gezocht, maar tevergeefs. Zaterdag (de 16e) was het dan eindelijk zo ver!

Nog voor ik met de deelnemers aan de Vogelsafari bij de Horsmeertjes aankwam, kwamen we al mensen tegen. We hoefden niet te raden. Ze glunderden. “Ze zijn terug!” vertelde een Texelse vogelaar ons nog voor we stilstonden. “In de Kreeftepolder zit er een vooraan luid te zingen!”

In de telescoop

Heerlijk. We moesten het hele pad tussen de Horsmeertjes nog lopen en normaalgesproken stop ik wel even om wat eenden te laten zien, maar dit keer maakte het verlangen naar de blauwborst zich van ons meester. We kwamen het duin over, rechts heb je daar dan de Kreeftepolder en ja, daar hoorden we de zang! Het duurde slechts een paar seconden voordat de eerste blauwborst van 2024 in de telescoop te zien was. Wat een pracht! Bovenin een berk, met zijn typische, moeilijk op gang komende zang. Later zie ik op Waarneming.nl dat er donderdag ook al één gezien is, de vroegste ooit voor Texel. Maar deze is ook prachtig!

Mannetjes gaan vooruit

Van de blauwborst komen de mannetjes eerder terug dan de vrouwtjes. Ze zitten dan vaak boven in een struik of boom te zingen en verdelen zo de territoria onderling. Als de vrouwtjes terugkomen, begin april, is de territoriumstrijd gestreden en zingen ze enkel nog om het mooiste vrouwtje te lokken.

Flinke reis

De blauwborsten overwinteren in sub-Sahara Afrika, dus hebben ze een flinke tocht achter de rug. Eenmaal hier aangekomen, moeten ze gelijk aan de bak! We genieten geruime tijd van de zingende blauwborsten. Op een gegeven moment maken ze zelfs een baltsvlucht en landen ze bovenin een duindoorn, waar ze gewoon verder zingen. We zien de concurrentie niet, maar zo te horen is die niet ver weg.

Een roodborsttapuit komt ook nog langs en zingt onverstoorbaar zijn eigen liedje. Zijn vrouwtje vliegt rustig met hem mee. Waarschijnlijk hebben zij niet of nauwelijks getrokken en zijn ze gewoon op Texel gebleven. Home sweet home!

Tekst: Klaas de Jong, Calidris Vogelsafari’s