Roestig slootje

Het slootje bij de Tureluur heeft de kleur van slappe thee. Het stroomt vaak als een bergbeekje, zeker in de natte winter van 2023/2024. Op de bodem drijven geheimzinnig gevormde roestkleurige vlokken.

De duinrel van de Tureluur is een kwelsloot; het water welt op uit de bodem. Daarin komt ijzer voor, zoals op veel plaatsen op het eiland. Zodra deeltjes ijzer in het water terechtkomen, worden ze aan zuurstof blootgesteld en dan gaan ze oxideren; roesten, dus. Dat geeft het water de goudbruine kleur en veroorzaakt ook de vlokken in het water.

In het water leven bacteriën, die zich hechten aan de ijzerdeeltjes. Zij vormen een vliesje op het water, dat lijkt op olie en vaak wordt aangezien voor vervuiling. Dat valt gelukkig mee. Het vliesje valt in stukjes uiteen als het wordt aangeraakt of zelfs als er een druppel op valt. Dat gebeurt niet bij olie.

Met de barnsteenkleur van het water – het paarsblauwe vlies, als het juiste licht erop valt – is het een bijzondere kleurencombinatie. Het is dus geen negatief natuurverschijnsel, dat ijzer in het water. Integendeel. Het ijzer breekt fosfaten af waardoor het water voedselarm wordt. Juist bijzondere planten en dieren gedijen daarin.

En het water zelf is lang houdbaar, mocht je een verre zeereis willen maken. Dat wisten ze in de zeventiende eeuw al.